De sjreiver: Fons Olterdissen De meziek vaan Guus Olterdissen
Jao diech höbs us aon 't hart gelege,
Mestreech, door alle iewe heer.
Veer bleve diech altied genege
en deilde dreufheid en plezeer.
Veer huurde nao dien aw histories,
te peerd op grampeer ziene sjoet.
Eus ouge blónke beij dien glories,
of perelde beij diene noet.
Wie dèks woorste neet pries gegeve,
meh heels dien kroen toch opgeriech
en ongeknak bis te gebleve,
door euze band van trouw aon diech.
Daorum de hand us tougestoke,
het oug geriech op 't stareleech;
en weurd dat oug dan ins gebroke,
dan beijt veur us het aajd Mestreech
