Mer ein Wèt heet Slevenier veur elk gesjaopene gesjreeve:
"De zals edere naoste beminne"
En daobij is 't gebleeve
D'r is 'n land daor wèlt me de naoste beminne
'n Land dat de mieste lui neet kinne
In dat land zal niemes plant bies en stein misbruke
In dat land zal niemes plant bies en stein verbruke
In dat land zal niemes plant bies en stein gebruke
Alle volkere die ziech keuning democratie höbbe verworve
höbbe dat land wèlle begraove
De naoste beminne is in die volkere gestorve
Allein de leuge wouwe zie bewaore
'n Gruuts , 'n fièr volk heet ummertouw nao dat land gezoch
Zie voolte ziech dèks bekoch
Nao edere oorlog kaome zie weer euverind
Zie höbbe nog altied neet gevoonde
Zie waore te dèks aon 'ne valse keuning geboonde
Slevenier heet altied aon dat gruutse, fière volk gedach
Hunne keuning vaan noe gaof heer väöl kinnes en mach
Altied kin heer met ziene God praote
Noets zal dee häöm allein laote
Laankzaam meh zeeker vint dee fière keuning ziene weeg in dat duuster bos
Laankzaam meh zeeker weurt dat volk vaan keuning democratie verlos
Slevenier gaof dat land hiel väöl prach
Slevenier heet lang op dat gruutse volk gewach
